نه چنان به گرد كويت، من نا صبور گردم
كه گر آستين فشانى، چو غبار دور گردم!
من خسته در فراقت به كدام صبر وطاقت
به ره فراغ پويم، ز پى حضور گردم؟
مَهل آن كه خاك سازد اجلم به ناتمامى
تو بسوز همچو شمعم كه تمام نور گردم
من اگر به خلد يابم ز تو جنس آدمى را
ز قصور طبع باشد كه خراب حور گردم
به…