بتى که راز جمالش هنوز سر بسته ست
به غارت دل سوداييان کمر بسته ست
عبير مهر به يلداى طره پيچيده ست
ميان لطف، به طول کرشمه بر بسته ست
زهى تموج نورى که بى غبار صدف
ميان موج خطر، نطفه گهر بسته ست
بيا که مردمک چشم عاشقان همه شب
ميان به سلسله اشک، تا سحر بسته ست
به پاى بوس جمالت نگاه منتظران
زبرگ…